Eerste weekendtrip en eerste call

Baie goeiemoruh!

Na 15 uur slaap in 3 nachten (wat gezien de omstandigheden nog een goeie score is) zit ik er behoorlijk fris en fruitig bij hier in het Pretoriaanse studielandschap :-D
Dit weekend waren we van plan om naar een soort muziekfestival in Jo'burg te gaan, maar omdat alle huisgenoten daar helemaal panisch van werden, hadden we op t laatste moment change of strijdplan: WEEKENDTRIP I: Magaliesberg, Hartbeespoortdam en Pilanesberg NP....

Zaterdag vertrokken we met t zonnetje op onze oranje chico richting het westen. Eerste stop: benzinestation (100 m van huis). Klinkt makkelijk, is het niet.. Tanken ging soepel (alles wordt voor je gedaan door het mannetje van de pomp, dus je kan lekker in de car blijven braden. Maar dan het wegrijden.. We dachten weer door te rijden op de zelfde weg als dat we waren gekomen. De weg was leeg, dus invoegen ging heel soepel. Tot we ineens alle pijlen onze kant uit zagen komen en aan de overkant voor het stoplicht een horde hongerige autoos begon op te trekken, frontaal richting onze lieve chico.. :-( Gedachte 1: Snel, naar de andere rijbaan. Gedachte 2: Er is een betonnen middenberm, wat nu? Gedachte 3: Het gras aan de zijkant maar in.. Daar konden we even tot ons door laten dringen dat we onze eerste spookrij ervaring hadden gehad. Pfew.. Na een mooie U-turn door ML weer terug naar onze eigen road.
Tweede stop: Hartbeespoortdam (=stadje bij meer) in de Magaliesbergketen. Na wat zoeken vonden we de kabelbaan waar dr. Phil het al over had gehad. Hij zag er nogal antiek uit en met het Solden drama nog vers in het hoofd waren de eerste secondes beetje eng, maar al snel was het uitzicht super en vergaten we alle worries! Bovenop de berg hebben we een paar uur heerlijk zitten chillen. Ik zag mn eerste wildlife: ZA hagedis!
Derde stop: Revel in backpackers, Bokfontein. Het laatste stukje weg naar deze hostel was erg spannend voor de car, want het was een dirt road (soort gravel weg) die steeds hobbeliger en berg op berg affer werd. Bij de laatste steile beklimming sloeg de motor zelfs af! De backpacker lag in the middle of nowhere, met idd alleen vogels enzo en insecten (ML en ik vinden dat insecten wel weg kunnen ;-)) Er waren nog geen andere gasten, dus gingen we ff uitrusten. Er werd eten voor ons gekookt, erg lekkerrrrrrr, door de eigenaresse. Zij, haar man en 2 kiddies zijn behoorlijke hippies. Vaderlief begint smorgens vroeg al met zn eerste joint en ze zijn allemaal beetje raar, maar wel erg aardig! 3 nieuwe zuid afrikaanse gasten vroegen of we wijntje met ze wilden drinken, dus dat deden we.. We zaten bij een soort kampvuur, supermooie sterrenhemel boven ons, erg relaxed. De ZA-en waren erg aardig en beetje dronken. Er ging steeds een fles "Po-10-cy" rond, een of ander ZA likeurtje. De stemming werd steeds beter! Er voegden zich ook 4 NL-ers uit Joburg en Capetown bij de groep en het werd een erg gezellige avond! Uiteindelijk lagen we pas laat in bed en slapen wilde niet zo erg lukken, dus na een paar uurtjes slaap, stonden we 's ochtends weer op. Ontbeten, rekenden af (250 rand (30 euri) voor ons samen voor alles inclusief de vele drankjes :-))
We maakten dus een vroege start naar Pilanesberg. Dit is een nationaal park met veel game (=wild). Hier tourden we lekker rond met de chico, die het soms wel moeilijk had met bergop gaan (en wij hadden het moeilijk met de verwarming). Al snel zagen we ons eerste game: de zebra, hier zwart met modder gestreept. Daarna volgde algauw de gnoes, bok- en hertachtigen (oa gazelles)en hippo's (nijlpaarden). Deze laatsten zie je eigenlijk niet uit de verte, je hoort ze af en toe snurkende/snorkelende geluiden maken en als je dan heel goed kijkt, zie je idd wat grijsige bobbels boven het water uit komen.. Zou het monster van Loch Ness geen verdwaald nijlpaard kunnen zijn? Er waren ook hele tijden dat we geen levende wezens tegenkwamen en we het met elkaars gezelschap moesten doen. We lunchten erg duur en medium lekker in het park centre en deden een verdere poging tot het spotten van spannende dieren (olifanten, rhino's, giraffes, leeuwen, cheeta's etc) na de kiddag brake. We hadden de hoop al zo'n beetje opgegeven toen voor ons een car stil stond, en idd, in de verte in de bosjes waren wat olifanten te onderscheiden. Terwijl we daar erg naar aan t turen waren, keek k ns voor ons en zag tot onze blijdschap en schrik dat we op ramkoers lagen met de mannetjes olifant. Gelukkig zaten er nog 4 andere autoos tussen. Iedereen ging als een gek aan het keren en wegrijden, want de olifant had er zinin..
Dat was wel zo'n beetje het spannendste park moment. Toen we bijna bij de uitgang waren zagen we in de verte nog een hele kudde olifanten lopen, met allemaal lieve "kleine" baby olifantjes erbij, aaaaaahhhhhh...
Doodmoe kwamen we thuis, om erachter te komen dat we buitengesloten waren uit onze verdieping, omdat een nieuw meisje over enthousiast alle tussendeuren op slot had gedaan, waar verder weinig mensen de sleutel van hadden. Erg balen. Toen we de deur bijna hadden opengebroken (na 3 uur wachten), kwam er een ander meisje met de sleutel thuis. Eindelijk konden we slapen!!
Gisteren weer verder net co-schap en onze eerste keer on-call (=27 uurs dienst). Uiteraard was het weer geheel onduidelijk wat er van ons verwacht werd. Nadat alle andere artsen weg waren en wij overbleven met onze 2 registrars (arts-assistenten i.o.) werd de situatie wat duidelijker. Sius was het drukst met alle pt op zaal en EHBO en ik (inmiddels ML aan toetsenbord) heb rondgelopen op de labourward (bevallingszalen). Uiteraard heb ik ook de eerste babies gecatched! Totale score: 1 levend meisje en 1 dood jongetje (24 weken en is in utero gestorven). Gelukkig was ik degene die net ter plaatse was (uch). Ik schrok natuurlijk behoorlijk, want ik was niet op de hoogte van het dode kindje.. Ik heb inmiddels ook al een stuk of 10 keizersnedes geassisteerd (erg leuk dat het OK-personeel telkens spoorloos is) en Sius heeft er gister ook 1 gedaan! Score levendheid: Sius 1 uit 1, ik 9 uit 10. Het dode kindje was echt net overleden, erg sneu!
Verder irriteren we ons allebei mateloos aan 2 dingen. 1: Alle spullen in het ziekenhuis zijn altijd kwijt. Een goede maat handschoen of katheter moet je altijd zes afdelingen verderop zien te vinden, omdat er nooit iets op de goede plek ligt. Bloed prikken duurt op deze manier een kwartier (voelt als een half uur durende nutteloze speurtocht). Het 2e irritatiepunt is het taboe rondom HIV. Het wordt nauwelijks uitgesproken en wordt omslachtig in statussen genoteerd met de code VCT, als je het al ergens kunt vinden. Het is hier nog steeds een grote schaamte om openlijk erover te praten en dat terwijl bijna de helft van de pt besmet is! Verder ging de dienst goed. Helaas waren we te laat voor avondeten, dus dat werden professorische cup-a-soupjes die nog in de tas zaten. We hebben ook nog wat kunnen slapen in een eigen toegewezen kamer, wat best uitzonderlijk schijnt te zijn. We hebben er optimaal van genoten! (4-5 uurtjes). Vanochtend hoopten we direct na de overdracht om half 8 naar huis te kunnen. Helaas werkt dat niet zo hier. Tot 10 uur zijn we nog bezig geweest om allerlei patienten te zien en hebben we nog wat kunnen prikken. Het gaat goed met onze prikexperience. Zelfs die donkere negerinnen kunnen hun vaten vaak niet meer verbergen voor ons! Drips (infusen) zijn wat moeilijker, omdat ze hier gigantisch lange, stugge opschuifstukjes hebben en vaten vaak niet zo recht lopen als je zal willen. Dus soms hebben we geluk en soms niet :-)
We hebben net 2 uur geslapen en zijn nu verder gegaan met ADL. Het is vandaag behoorlijk heet (30+ gr.) en meer slaap zit er nu niet in.
Jullie zijn inmiddels ook een half uur verder na dit gigaverhaal. Hopelijk hebben jullie ervan genoten en zo niet, dan niet :-)

Liefs! $$ en ML