Surviving the Zambezi!!!

Home sweet home in Pretoria, typen we het vervolg van onze overland tour..

Zimbabwe
Onze eerste avond in Zimbabwe begon goed, met een gratis booze cruize! Dat wil zeggen dat je op een drijvend terras gaat zitten en zo nu en dan je hand opsteekt "Ober! Doe mij nog zo'n gin-tonic! (of cola ;-))". Intussen vaar je dan over de Zambezi, de beroemdste rivier van zuidelijk Afrika, met zo nu en dan een hippo (nijlpaard), een krokodil of wat olifanten langs de oevers of in het water. Het eindigt met het "de son in de sambesi sien sakken". Geweldig! De stemming zat er goed in, enige jammere was dat het door gids Deon beloofde mannelijk schoon afwezig bleef. De enige "man" van onze leeftijd was een duitse Rudolf gehuld in door zn ouders aangeschaft safarikostuum, waar zelfs Balkenende nog een hele "stud" bij lijkt.. Geen woorden voor..
Volgende ochtend was het dan tijd voor ons volgende extreme adventure: het bedwingen van de Zambezi (de wildste rivier ter aarde) in niets anders dan een rubber bootje, kortom we gingen raften! Onder t genot van n kopje thee werd het een en ander uitgelegd voor we per brakke bus naar de start werden gebracht. Daar kregen we een zwemvest, een helmpje en een theelepel (peddel dus) uitgereikt en toen begon de echte ellende: een pittige hike de kloof in, naar de rivier. Jonge blommen als we zijn waren we als eerste beneden en was t wachten op onze raft vrienden (brits stelletje, dior/armani echtpaar uit Italie op leeftijd en sportleraar Christian) en gids Gift. Toen iedereen opgetuigd in t raft zat, gaf Gift wat uitleg over wat te doen in noodsituaties. Hoewel ML en ik ($$ dus) al watertanden bij de meest spannende situaties, begon onze engelse vriendin bijna te hyperventileren en zou nog het liefst uit de raft zijn gesprongen en teruggezwommen naar de kant, ware het niet dat we net een 2 meter lange krok het water in hadden zien springen :-) Het raften was echt super!! ML had al de nodige ervaring (on lesser rivers uiteraard), maar voor mij was het een echte waterdoop. De rapids (stroomversnellingen) hadden namen als The Terminator, The Ugly Sisters, Commercial Suicide, etc. Helaas was het slecht seizoen voor raften, gezien het regenseizoen en dus hoogwater is, waardoor de rapids minder heftig zijn dan normaal, maar desalniettemin was het great fun! Het raften werd een paar keer onderbroken. Zo konden we van een rots afspringen als we wilden. Na onze bungeejump is geen sprong ons meer te veel, dus we gingen ervoor. ML sprong 7 meter en ik 5 meter, erg vet weer! Even later deden we de "bump slide". Hierbij klim je eerst op een rots waar een kleine waterstroom vanaf loopt, waardoor de rots glad is en in een reuze glijbaan is veranderd en dan, je raadt t al, ga je sliden op je bump. Goeie manier om je os coccygeus te breken, gelukkig gebeurde dat niet. ML en ik waren beetje teleurgesteld dat de boot helemaal niet om was geslagen, dus keerden wij ons tot de grote man die de touwtjes in handen heeft.. Nee, niet God, maar Gift! Als een echte raftexpert na 2 uur ervaring zei $$ "Hoe kan dit nou de wildste rivier ter aarde zijn als we niet eens omslaan?!" Dat kon hij natuurlijk niet over zijn kant laten gaan en 5 minuten later begon hij ineens te controleren of alle zwemvesten goed vast zaten en mysterieuze gebaren te maken naar de 2 kajakkende rescue mannetjes. De rest van de groep kreeg niets van dit alles mee. Op de volgende rapid was het dan zover, hij stuurde ons er zo in, dat de boot in verticale positie kwam. Ik zat aan de lage kant en lag dus binnen no time in het water. ML werd tegengehouden door die duffe britse die in haar paniek zelfs nog andere mensen wilden redden ook.. Ik kwam "boven" water onder de boot en t duurde een paar secondes tot ik eronderuit kwam en kon ademen. Ik dreef wat, wachtend tot ik gered ging worden, maar voor ik het wist werd ik door de stroming weer onder water gezogen. T was best eng, maar ik bleef veel kalmer dan ik had verwacht. Gelukkig werd ik ineens door een kajakmannetje omhoog getrokken en naar de raft terug gebracht. Spannend hoor! Na de lunch deden we nog een paar hele tamme rapids, sommige konden we zelfs zwemmend doen, en toen was het voorbij met de pret. Na een pittige hike van een half uur werden we boven ontvangen met een koud drankje en een "I survived the Zambezi"-certificaat. Wat een avontuur weer!
's Avonds waren we uitgenodigd bij Ian, een vriend van Deon, die tevens de rijkste man in de verre omtrek is, om te eten. In zijn enorme huis zaten we aan de bar, speelden pool en gooiden darts. ML haalde haar hart op met voor mij veel te ingewikkelde conversaties over de hedendaagse politieke omstandigheden in Zimbabwe en verre omstreken. Gezellig! Daarna gingen ML en ik mensen van onze leeftijd zoeken bij de lokale BPer. Die waren er ook, alleen helaas in de vorm van opdringerige locals, waar we nooit meer vanaf kwamen. Toen we kans hadden te ontsnappen beloofden we onszelf hier nooit meer terug te keren en zijn werkelijk naar huis gerend om alle zwarte kerels af e schudden...
De volgende dag zou Uncle Rob (-ert Mugabe) het dorpje Vic Falls bezoeken om politieke steun te vinden (onmogelijk naar ons idee, als je een land zo naar de klote weet te helpen). Dus wat deden wij... wij vluchtten naar Zambia. Samen met de rijke Ian traden we de grenspost tegemoet. Daar bleek dat voor het visum niet in randjes betaald zou kunnen worden dus zei Ian "Blijven jullie maar in de auto zitten, geef me je paspoorten en R50 (is 3x zo weinig als het vereiste bedrag) en ik kijk wat ik kan doen!" 5 Minuten later reden we verder, bewapend met een spiksplinternieuw stempeltje, zonder ook maar een douane beambte aangekeken te hebben! Geweldig!
Aan de Zambia kant bleek het al snel wat welvarender: de mensen waren vriendlijker en minder opdringerig en we vonden zowaar een vruchtensapje en een bakker om lekker te kunnen ontbijten. We wisselden wat randjes om in dingetjes (kwatscha) en voelden ons rijk. We deden shopping op de lokale craftsmarket (tip voor de reiziger: als je naar zambia/zimbabwe gaat, neem dan een doos pennen, haarelastiekjes en oude kleren mee, daar kun je goed mee handelen). Zowaar stond er een culturele activiteit op ons programma: het lokale Livingstone museum bezoeken. Zo kwamen we er dan achter wie die collega toch was naar wie het dorpje vernoemd is. Cultureel voldaan verlieten we Zambia weer te voet over een 100 jaar oude brug met uitzicht over de Vic Falls.
's Middags hebben we Vic Falls wat beter bekeken vanaf de Zimbabse (nieuw woord door ML) zijde. ML omschrijft het als "werkelijk fabuleus natuurgeweld", ikzelf vond het ook wel aardig :-) Nee, super indrukwekkend en massive en tja.. WOW!
We aten bij een traditioneel restaurant (lees: toeristentrekpleister) met ware uitgedoste dansers, toekomstvoorspellers en halfnaakte, gespierde, zwetende negers met trommels :-D We zijn deze avond weer een certificaat rijker geworden, namelijk voor het eten van een gefrituurde bladiebladie-worm (best taai en groot!). De opzwepende mannetjes daar wisten ons zelfs uit de stoelen te krijgen voor een drumsessie en traditionele dans!

Botswana
Volgende ochtend werden we weer vroeg uit bed getrommeld door Deon (wekie wekie!) en hebben we de hele dag doorgebracht in de auto. Nee, das niet helemaal waar, we hadden nog een 45 minuten durende stop in de vorm van een lekke band, die weigerde verwisseld te worden. Konden we even lekker luchten in de freezing cold (maar 18 graden!!! :-( brrrr!!!).
's Avonds kwamen we helemaal duf en onderkoeld aan in ons volgende rest camp. We warmden ons maar op met een kop thee en een hele lading alcohol, waardoor we al voor het eten in een opperst goede stemming waren! Na het eten hebben we heerlijk gedanst met de hele bar, op de bar, hahaha! Tja, we moesten onze laatste avond natuurlijk wel goed afsluiten.. Om 0.00 zijn we lekker onder onze 3 dekens gekropen en op het slechtste matras ooit toch in een diep coma gevallen.

Zuid Afrika
Nu zijn we dan weer "thuis", helaas niet voor lang, want morgen gaan we alweer op naar ons volgende (en tevens laatste :-() avontuur: walking safari in het Krugerpark..

Over een week zijn we alweer lang en breed thuis :-( / :-) ? Voor de geinteresseerden even onze vluchtinformatie:

Vrijdag 10 maart vertrekken we:
21.45 uit Joburg met BA 054 naar London Heathrow, waar we om 7.00 landen.
Zaterdagochtend 11 maart vliegen we door:
8.40 uit London Heathrow met BA 430 naar Schiphol, waar we om 10.55 landen.

Tot snel weer! ML en $$

PS van ML:
Hans: Mooi dat de Sudeten er klaar voor is! Ik zal zorgen dat ik het straks ook ben :-)
Walter: nee, helaas geen verlenging ten gunste van de verhalen... ik kom nu jouw verhalen aanhoren over gyn on the edge of dutch civilization :-)
Kajo: nu nog maar 6...
Es: Heel veel groeten aan mijn door de muggen geterroriseerde soulmate aan de andere kant van de wereld!

BTW van $$:
Weetz: Geen roze olifanten gezien.. wel een dode baby olifant, kon m helaas niet voor je meenemen om te onderzoeken :-(
Jay: tijd om het huis schoon te gaan maken ;-)
Iris: super dat je zulke gave dingen doet en ziet op de anjeliersgracht! Heb erg zin om thee te komen drinken!!
De groep: Tijd om weer eens de Stairway met jullie onveilig te gaan maken, ik heb intussen wat meer alcoholresistentie opgebouwd :-)
Tom: Wanneer is je house warming party? Erg tof dat je nu in de buurt bent!!
Theoos en Bootjes: hallo lieve poefies!! aai aai!

PS2 van ML:
Sudeten: Hebben jullie toevallig ook geen zin in een grote huisschoonmaak voor a.s. zaterdag? :-)