aan de kust met elastiekje aan de enkels

Hey all!

Tijd voor weer wat avonturen vanuit ZA..

Coffeebay
Na ons laatste bericht uit Coffeebay hield de verschrikkelijke regenval op, dus besloten we de volgende dag naar "Hole in the Wall" te gaan kijken (=rotsformatie in zee met gat erin, zoals jullie mss al hadden geraden). Wij in de chico, liet onze gele vriend ons voor t eerst in de steek, wilde niet starten. Jullie weten natuurlijk hoe dat gaat, n echte man kan dat niet langs zich heen laten gaan, dus stroomden de mannen op onze chico af alsof het een mooie dame was. De oudste hippie aanwezig nam een boterhammes en begon hier en daar te porren (zelf hadden we de accu, de distributor en de bougies al gecheckt). Niet veel later startte ie ineens weer. Er was n kabeltje van de accelerator losgetrild ofzo. We waren erg blij, want waren niet van plan onze chico tussen een stel hippies achter te laten! Hole in the Wall was mooi. 's Middags kregen we gratis surfles van surfbabe Neil (Oooooooooh Neil, o'Neill :-D). ML stond zowaar 4 seconden rechtop op haar plank en ik redde het een magere 3 seconden. Jammer dat bijna niemand het zag (as always). Surfen was leuker dan ik had verwacht, maar ook baie vermoeiend!

Cintsa
Aangezien het weer maar niet wilde opknappen, reden we verder naar het zuiden, naar Cintsa. Daar was het zonnig en droog in de namiddag, dus werd er een booze cruize georganiseerd door de BPer. Hield in dat we met wie wilde in een brakke motorsloep gingen zitten en de lagoon op voeren en vandaaruit de rivier op, tot de rivier te ondiep werd, alwaar we strandden en niet weg mochten voor de 2 kartonnetjes met wijn (10L) opwaren. Leuk idee, jammer dat alle andere opvarenden totaal aboeiend waren en we dus vast zaten met n stel nerds, lelijke mensen en stelletjes..
De volgende dag regende het, dus reden we weer door..

Hogsback
Dan maar ons geluk in de bergen beproeven. Intussen hadden we te kampen met een nieuwe uitdaging (om het maar positief te benaderen..): "bed bugs". Dit zijn kleine diertjes die in het beddengoed van unfortunate BPers slapen en iedereen te lijf gaan met een enorme hoeveelheid kleine rode, zeer hardnekkige en jeukende bultjes. ML en moi waren in Coffee Bay heftig te grazen genomen door deze kleine ellendelingen en droegen ze nu wrs ook nog bij ons, omdat we er nog steeds nieuwe bultjes bij ontdekten. Aangezien het ook in Hogsback regende zagen we de bed bugs eradicatie als onze dagbesteding. We gooiden alle mogelijk gecontamineerde kleren in de was (waarbij het belangrijkste onderdeel het tumble dry programma is, want onze kleine vriendjes houden niet van hitte) en zelf namen we een grondige HEEEEETE douche. En dan maar afwachten of het werkt..
Hogsback is overigens de geboorteplaats van Tolkien en heeft idd veel weg van de bossen uit de Hobbit en Lord of the Rings. Vooral met de regen en de mist was het er erg mysterieus. Daar dronken we bij het haardvuur een warme chocolademelk met rum op! De BPer was erg gezellig en laid back (relaxte sfeer) en het eten... oooooohhhhh... zo baie fockin lekker!!!! De schotse kok wist wat ie deed! 's Avonds socialiseden we aan de bar. ML met 2 duitse mannen (Christian en Johannes) en ik met 3 locals (Neil, Mark en ???). De eerste was de meest vrouwelijke homo die ik ooit heb ontmoet. Ik twijfelde zelfs of ie geen travo was, maar sprak de groep toch maar aan met "you guys" en dat bleek in goede aard te vallen, gelukkig! Ik ging al snel naar bed, maar sprak voor de volgende avond met ze af in de bar.
Volgende dag regende het nog steeds, maar gelukkig wat minder heftig, dus besloten we toch maar een wandeling te maken. Toen we wegliepen, bleek dat de 4 BP honden ons volgden en dus de hele weg met ons mee zouden gaan lopen. Tot onze grote vreugde (not) voegde de zwarte hond van het postkantoor zich er ook nog bij. ML veranderde zowaar in een echte honden-uitlaat-vrouw, zo nu en dan roepend: "hier!" of "no!" of "come!". Die honden leken leuker dan het was. Ze besloten namelijk dat ze ons moesten beschermen tegen alle passerende voetgangers en autoos onderweg. Dit leverde een hoop boze blikken van passanten en doodsangsten van onze kant op, zeker aangezien de jack russell een soort zelfmoordneiging bleek te hebben in de buurt van "bakkies" (landrovers). De wandelroute nam ons mee langs een aantal watervallen en eindigde met een prachtig uitzicht over de valley below. Terug in Away with the Fairies (de BPer) zaten we even in de bar na te genieten met een Hog Choc (warme choco met amarula ipv choco :-D) toen onze nieuwe vriend voor deze avond binnen kwam lopen: ierse multi miljonair X. Deze goede man bezit meerdere luxe (en minder luxe) hotels, pubs, cafees en restaurants in Dublin (en de rest van de wereld). Gelukkig was ie "lekker normaal" gebleven na al dit succes en niet te beroerd om een cidertje met 2 NLse meisjes aan de bar in een gat genaamd Hogsback te drinken, we waren dan ook de enige mensen in de bar, alcoholisten als we zijn. Na dat ene cidertje bedankten we netjes voor de rest van de aangeboden booze en gingen over op fris, Miljonair X echter bleek een ware ier en nam er nog 1 (en 2, 3,4, 5, 6....., 40....). Na het avondeten accepteerden wij (en de rest van de inmiddels volle bar) gratis drank voor de rest van de avond. Tja.. Het was erg gezellig! Mijn ($$) vrienden van de dag ervoor, Mark en Neil, kwamen idd weer opdagen en hoe meer drank, hoe beter de sfeer. Neil danste rond in de bar als rashomo, alle mannen in hun kont knijpend en zo nu en dan uitroepend: "Give me a huggie!!!". Bovendien werden Mark en ik zn "brotha en sista" en hij was onze "sista". Wat een lol hadden we!! (zie de fotoos op msn). ML was intussen ook met wat locals aan de praat, bleken 2 NLers, die paar jaar geleden hierheen waren geemigreerd. Kinderloos als ze waren werd ML direct als nieuwe dochter geaccepteerd.. De rest van de avond/nacht is nogal wazig.
Na niet te veel slaap en 2 subtiele ontbijtjes (ML durfde wel een hele appel aan en ik zelf hield het ook bij een kommetje yoghurt) stapten we weer in de chico en gingen weer op pad. Het weer was ineens strakblauwe hemel en zonneschijn, dus konden we nog op de valreep de langverwachte hogsback mountains zien vanuit onze dorm!

Jeffrey's Bay
's Middags arriveerden we in HET surfoord van ZA. We besloten de lokale BPer te skippen ivm bedbugsroddels en belandden in een losstaand huis met uitzicht op strand en slechts 2 huisgenoten! Fantastico! Het weer hier was geweldig, dus besloten we maar.. te gaan slapen tot het avondeten. 's Avonds hadden onze 2 kiwi-huisgenoten ons eten voorgeschoteld en verder hebben we perfect geslapen in ons 2 persoonsbed! (na 3 maanden samen is niks meer teveel).
De volgende dag deden we de main activity van Jeffrey's Bay: niet surfen, maar shoppen! J'Bay heeft alle surfmerk factories met outlet stores en alle poepdure kleren voor HEMAprijzen. $$ ging werkelijk los daar en ik (ML) kwam er ook niet slecht vanaf. Gelukkig van al onze aankopen kwamen we onze Duitse vrienden uit Hogsback weer tegen en voor we het wisten hadden we hun uitnodiging voor een etentje geaccepteerd. Nou, dat hebben we geweten... Nog nooit een zo-niet-soepel-lopende start van de avond gehad!! We belandden ook nog ns in een erg chique tent, maar de prijzen vielen mee. Gelukkig kwam het gesprek steeds beter op gang, vooral met duitser1 (Christian), dus besloten we na het eten nog wat bij ons thuis te drinken op 'ons' dakterras met uitzicht op de ZAse sterrenhemel en de zee.. Erg mooi! Niet al te laat lagen we weer in ons heerlijke bed.
Volgende ochtend konden we het niet over ons hart verkrijgen de J'Bay zee te negeren en namen een frisse ochtendduik. Na een gezond ontbijtje pakten we de chico weer in en moesten we verder naar ons volgende avontuur.............

WORLD'S HIGHEST BUNGEE JUMP! (216m)
Ik (ML) had een deal met $$. Ik ging mee paardrijden in Swaziland en dan zou $$ 'iets' met mij gaan doen. En hier was mijn keuze: de world's highest jump! De dagen ervoor heb ik er niet teveel over mogen praten ivm zenuwen, maar op deze dag waren we allebei extreem rustig eronder.
We reden naar de brug (Bloukrans brug) en gingen een kijkje nemen. Het zag er heftig uit, maar we waren niet uit het veld geslagen. In de booking office deed iedereen alsof het de normaalste zaak vd wereld was. In no time waren we ingecheckt en in onze tuigjes (harnasjes) gehesen en gingen we met een groep van 8 mannen (waar bleven die vrouwen??) de brug op. Deze expeditie werd geleid door skileraren Jacques en Jacques. Omringd door stoere jumpcollega's (zelfs 2 engels sprekende Fransozen, die later interpol-politiemannen bleken te zijn) liepen we over de jumpcatwalk. Er werd ons aangeraden niet naar beneden te kijken.
ML's jumpexperience: Voor ik het wist werd ik uitverkozen door het duo J&J om als eerste de sprong te doen. Prima! In een minuutje tijd zaten alle touwen, beschermers en het stiekje aan mijn enkels. Dan naar de rand met je tenen erover... 5-4-3-2-1-bungee... en dan zit er weinig anders op dan springen in een vlaag van verstandsverbijstering. Onderweg dacht ik alleen 'oh my god' en vergat te schreeuwen. Wat was ik blij toen ik merkte dat het stiekje zijn werk deed!! En floep, floep dan ga je nog een keer of 10 heen en weer en ondertussen was ik kwijt wat links en rechts was. Maar het uitzicht was fabuleus!
$$'s jumping experience: Ik was als 4de geselecteerd door Jacques1 (de lekkerste van de 2). Zittend op n krukje worden je enkels aan elkaar gebonden, zodat je echt geen kant meer uit kan :-). Vervolgens moest ik J&J ieder een arm geven en werd ik naar het randje gehopst. Tja, daar sta je dan.. Ik was echt op een gekke manier heel kalm (wrs omdat alle rationaliteit en rede en logisch nadenken en alllllleeeees uitgeschakeld was). J&J namen een stapje terug (net dichtbij om me een duwtje in de rug te geven ;-) ook al bleek dat gelukkig niet nodig) en toen ging het van 5-4-3-2-1-BUNGEEEEEEE!!!! Ja, dan moet je wel. Achteraf gezien snap ik niet hoe het mogelijk is, maar zonder na te denken sprong ik gewoon de diepte tegemoet. De vrije val is zo raar, je valt en valt en valt en je gaat tot 130 km/h en dan ineens pakt het koord en wordt je langzaam afgeremd. Ik had mn bril niet op, dus wist op een gegeven moment niet eens meer of ik naar beneden of naar boven ging. Het uitzicht is geweldig mooi! Aan de ene kant beboste bergen, aan de andere kant rivier die uitmondt in de zee en dan nog t zonnetje wat lekker op je neerschijnt. Het gaat vast niet geloofwaardig overkomen, maar bungee jumpen was zo ontzettend relaxing en rustgevend! Je hangt daar helemaal in je eentje alleen tussen al die overweldigend mooie natuur. En je hebt zo'n dikke smile op je hoofd en je voelt je zo gelukkig! Twas echt super en ik heb er absoluut geen spijt van!!!!
Na een minuutje in je eentje genieten komt er een mannetje via een andere kabel naar beneden (wederom van het type skileraar) dat je in een zittende positie hijst, wat op dat moment ook wel weer heel fijn is. Samen wordt je dan omhoog gehesen, waar je door de rest van de groep wordt ontvangen. ML kon niet ophouden met hyper hyper springen en ook ik voelde me uberhappy!! Na alle andere mensen ook over t randje te hebben zien gaan, liepen we weer terug, kochten een videoband van onze sprong (als bewijs voor jullie, thuisblijvers he?!) en een shirtje en aten de lekkerst smakende pizza ooit!

Stormsriver
Op naar de dichtstbijzijnde BPer, waar we ons opfristen, aten en zouden gaan trommelen onder een grote boom (?!), maar helaas begon t te regenen. Dan maar een drinking game instead. Hierbij begin je met 3 regels, maar tijdens het spel komen er steeds meer regels bij, wat erop neer komt dat je bij alles wat je doet moet drinken en iedereen binnen no time dronken is (behalve wij natuurlijk, papa en mama ;-)).
Volgende ochtend deden we een hike in Tsitsikamma NP. Het eerste traject van de otter trail, dit gaat langs de kustlijn naar het westen. Supermooi! Je loopt 1,5 uur over bospaadjes en rotsformaties langs de zee, waar enorme golven op de rotsen kapot slaan, om uit te komen bij een waterval. In Stormsriver hadden we een Slowaakse vriendin opgepikt en die is er nu nog steeds bij (ze moet dezelfde kant uit als wij).

Plettenberg "Plett" Bay
Na de wandeling zijn we naar Plettenberg Bay gereden, waar we nu zijn. We verblijven in de mooiste, nieuwste, schoonste en rustigste BPer ooit!
Vandaag hebben we van het lekkere zonnige en HEEEETE weer genoten door lekker aan t strand te bakken (ML nam plaats op n terrasje onder een parasolletje). Op de terugweg moesten we een steile heuvel op, komt er een bakkie langsrijden met 2 bouwvakkers en voor we het wisten zaten we in de laadbak met zn 3en te cruisen! Onder t motto "Happy Valentine's Day!" werden we er weer uitgezet bij t inetcafe waar we nu zitten. Nu terug naar de chico, die als we terugkomen hopelijk niet meer op slot zit met de sleutel ergens in de kofferbak (domme domme domme ik ($$)).. We hebben BPman Brandon vrij spel gegeven om de carrio open te breken, dus zijn erg benieuwd wat we zodadelijk aantreffen..

To be continued...

Huggie in de bakkie!!! ML en $$