Lord of the Penguins & Queen of Fire

Hi-yaaa!

Al weer een week geleden sinds ons laatste verhaaltje en uiteraard weer veel gebeurd :)

Vanuit Kaikoura zijn we de bergen in gereden naar Lake Tekapo. Dat is een turquoise blauw meer (de kleur is ontstaan door de wrijving van een gletscher over de grond, waarbij er blauw poeder vrij is gekomen), omringd door besneeuwde bergen. Voor het eerst was het echt een stuk kouder én helaas moeten we toegeven dat het ook voor het eerst echt slecht weer was (Jorieke: nee, niet slecht..., minder goed ;) ). ’s Nachts sneeuwde het zelfs! De volgende dag maakten we een wandeling naar de top van Mount John, van waaruit een prachtig 360 graden panorama uitzicht te zien is. Normaalgesproken dan. Want toen wij boven de boomgrens uitkwamen stak er een fikse (en extreem koude) sneeuwstorm op, waardoor we 360 graden rond alleen maar witte mist zagen.. Gelukkig hadden ze wel heerlijke warme chocolademelk en huisgemaakte carrot cake om ons weer een beetje op te warmen.. Op de terugweg namen we toch maar een lift aan :p
De volgende ochtend was de lucht opgeklaard en besloten we toch nog een keertje met de auto de berg op te crossen. Daar werden we verrast door het mooiste uitzicht in NZ tot nu toe!! Prachtige kleuren, meren aan beide kanten en rondom overal besneeuwde bergtoppen. Adembenemend (ook omdat je je mond niet open kon houden door de keiharde wind).

Via Clay Clifs (rotsen van klei), grote stenen die met veel verbeelding de vorm van een olifant aannemen en een rotsmuur beschilderd door de Maori (en de huidige jeugd, waardoor wij niet wisten waar de Maori tekeningen moesten zoeken) reden we naar Oamaru, de pinguinstad.
Hier kon Jorieke eindelijk al haar pinguinwensen in vervulling laten gaan. De stranden bij de stad worden bewoond door zowel de ‘yellow-eyed penguin’ als de ‘blue penguin’. De eerste is een stuk zeldzamer dan de tweede, dus uitgerust met een verrekijker tuurde we uren naar de bosjes naast het strand, waar de pinguins aan het nestelen zouden zijn. Uiteindelijk zagen we er toch nog 6, met dank aan ons geduld en onze pinguin-spotting-skills. Na een snel diner met fish en chips van de lokale chinees werden we door tante Agra (onze Nzse moeder, ten minste dat zou ze wel willen; ze was de eigenaresse van ons hostel daar) naar de blauwe pinguin kolonie gebracht. Deze kleine vogeltjes wonen onder de oude gebouwen aan de werf en wandelen ’s nachts door de verlaten straten. Dit keer uitgerust met een hoofdlamp (nerds!!!) slopen we door de straten met matig resultaat.. Van de 60 pinguins die aan land zouden zijn gekomen zagen we er 10, waarvan 8 in de verre verte. Maaaaarrrrr... we zagen ook onze eerste 2 levende possums, hoera!
Voldaan zegen wij neer in onze reusachtige poppige meidenkamer bij tante Agra. We waren de enige gasten, dus hadden we een hele dorm voor ons alleen. Jorieke’s bed zou zelfs de koningin kunnen plezieren :D

De volgende dag reden we via de oostkust naar beneden. Eerste stop waren de boulders, grote ronde stenen uitgespreid over een stuk strand, alsof een reus daar een potje had geknikkerd. Bizar. Daarna nog naar Mouraki, een minuscuulstadje, maar met erg veel persoonlijke hoogtepuntjes. Eerst aten we bij “Fleur’s Place”, een visrestaurantje (dat ook door Gordon Ramsay is bezocht en aanbeden) waar we voor een luttel bedrag een sterrendiner geserveerd kregen!!! Ik at de lekkerste mosselen die ik ooit gezien, geroken en geproefd heb en Jorieke at een gigantische portie paling met platvis op. Het was een traktatie voor onze smaakpapillen......... (Het water loopt ons in de mond als we er alleen al aan terug denken). Helemaal voldaan maakten we nog een wandeling bij een kleine houten vuurtoren, waar ook ‘yellow-eyed penguins’ zouden zijn. We hadden er weinig vertrouwen in na onze matige eerdere pinguin-spot pogingen, maaarrrr intussen waren we er wel experts in geworden. Uiteindelijk bleek dat we de pinguins hier zelfs met onze ogen dicht konden vinden. Ze kwamen naar ons toe lopen en waren op een meter afstand van ons aan het pinguinwaggelen. Dat laatste hebben we zelf nog niet onder de knie.. Uiteraard waren er ook weer heel veel zeehonden en... konijntjes :)

Zo kwamen we uitermate gelukkig aan in Dunedin, waar we in het Harry Potter hostel overnachtten. Dunedin vonden we niet boeiend genoeg, dus reden we de volgende ochtend al vroeg richting Manapouri, de uitvalsbasis voor onze tour over de Doubtfull Sound (=fjord). We kwamen al erg vroeg aan bij onze BPer in Manapouri: de mooist gelegen BPer tot nu toe. De BPer ligt op een berg, bestaat uit allemaal kleine houten hutjes met een eigen keukentje en houtoven en kijkt uit over Lake Manapouri en de bergen van Fiordland. Bizar mooi! We werden warm ontvangen door eigenaar Jimmy en zijn 2 paarden. ’s Middags maakten we een wandeling van 7 km door een groen mossig, bossig, modderig en moerassig bos, waar we alleen konden komen door in een brak, oud, klein, oranje, romantisch roeibootje over een rivier te varen. Tijdens de wandeling konden we weinig van het uitzicht genieten, omdat we steeds in het bos wandelden, maar na 2 uur kwamen we bij een erg mooi uitzichtpunt uit. Daarna nog een uur terug door de modder waden en toen het toppunt van romantiek: bij zonsondergang met zn tweeën in onze oranje boot!

Die avond ontplooide SiuSan zich als de “Queen of Fire”, aangezien onze (mannelijke) Braziliaanse roommate het vuur dood liet gaan en het vervolgens ook niet meer aan kon krijgen (loser!!). Jimmy kwam ons redden door het vuur aan te maken en SiuSan was de rest van de avond bezig met het vuur aanhouden (en bleek een natuurtalent te zijn in piromanie). ’s Nachts koelde het af tot het vriespunt, maar wij lagen lekker warm in onze slaapzakjes :)

Gisteren maakten we een cruise over de Doubtfull Sound, één van de vele fjorden van Fiordland. We zagen onderweg zeehonden, één fiordland penguin (de zeldzaamste pinguin ter wereld) én dolfijnen!! Een erg mooie, doch extreem toeristische tocht door een indrukwekkend landschap. Gelukkig, nee UITERAARD, hadden we prachtig weer, net als de 3 dagen daarvoor trouwens. ’s Avonds genoten we weer van ons hutje, dat nu helemaal voor ons alleen was. En SiuSan maakte het beste vuur ooit (queen of fire!!!!!!).

Vanochtend werden we gewekt door de paarden die voor onze keukenraam aan het grazen waren. Na een heerlijk havermoutpapje (ons vaste ontbijt hier op het koude zuidereiland) reden we weer verder, dit keer naar Queenstown. Het was een beetje bewolkt en koud, maar toch weer prima weer. In Queenstown deden we shopping (warme kleding en souvenirs). Jorieke begint het nog leuk te vinden ook! Aangezien Queenstown de stad van de adrenaline is, konden we het niet bij shoppen laten. We namen een gondel omhoog naar een mooi uitzichtspunt en rodelden vanaf daar met denderende vaart (maar niet heus) naar beneden. Voor morgen staat er nog meer adrenaline (voor Jorieke) op de planning...

To be continued...

Groetjes uit Arrowtown en tot de volgende keer maar weer! See-ya!!

Jorieke en SiuSan

Ps. Wij zijn voor lieve smsjes, s-o-s berichten en verjaarstelefoontjes (hint hint) bereikbaar op het volgende NZse telefoonnummer: 0064 21 172 4656