Kiwi adventure!

Heya mates!

De dag na ons vorige verhaaltje zijn we gaan... skiën!!! We hadden alle spullen gehuurd en namen de skibus naar Coronet Peak, het oudste skigebied van NZ. Het was Jorieke’s eerste ski-ervaring, dus hier volgt haar verslag:

Oh, wat een talent heb ik! De eerste keer dat ik de babyberg afging ben ik maar 4 keer gevallen! En al 1 keer zonder hulp opgestaan! Nee, het was echt de eerste keer dat ik in het echt ben gaan skiën en ik vond het erg leuk! Gelukkig duwde Siu me af en toe van een hogere berg af, anders had ik er nu nog op de babyberg gestaan... want ik vond het best wel spannend! Maar volgens mijn privélerares deed ik het keurig voor de eerste keer!

SiuSan’s ervaring:
Bizar om in september op de lange latten te staan. Im had er erg veel zin in. Het is wel anders zonder je eigen skischoenen en ski’s (allebei mn schenen zijn beurs van de drukplekken, maar het was t waard). Het skigebied was klein (3 liften), maar veel leuke pistes en ook wat moeilijkere. Dus wisselde ik het skiën (en beetje lesgeven) met Jorieke (ze ging snel vooruit op haar eerste dagje! Ze kan nu al gecontroleerd en in redelijk tempo van de blauwe piste af) af met zo nu en dan van een zwarte piste af sjeesen. Erg lekker, ben al weer helemaal klaar voor mn skivakantie in maart :)

Na onze sportieve activiteiten hebben we in Wanaka een ‘Grieks-achtig’ restaurantje gevonden. Aan de praat geraakt met een flink beschonken Kiwi (zo noemen Nieuw Zeelanders zichzelf) uroloog, die naar eigen zeggen de uitvinding van de eeuw heeft gedaan... Dankzij zijn licht bedronken toestand drong hij erop aan ons diner voor ons te betalen. Weigeren was geen optie.

Dinsdag zijn we over de Haast Pass via de mooiste weg van Nieuw Zeeland (volgens velen) naar de West Coast gereden. We hadden bedacht dat we een kiwi-spotting tour wilden doen. Maar die bleek al om 17u te starten. Dankzij SiuSans haar bochtige-weg-race-technieken hebben het gered om op tijd in Okarito te zijn. Daar wachtte de schattige Ian, onze birdwatcher, ons al op. Uitgerust in geluidloze kleding en met een zaklamp en een walkie talkie gingen we diep de bush in op zoek naar de zeldzame nachtvogels. Ian lokaliseerde al snel een kiwi die nog in zn nest lag te slapen. Hij installeerde ons op een stoeltje een paar meter van het nest af en daar zaten we muisstil te wachten tot de kiwi op zou staan en (hopelijk) langs zou lopen. Na 3 kwartier in de verkrampt en verkleumd (het werd steeds kouder) doodstil zitten, werd ons wachten beloond. We hoorden geritsel in de bosjes en een tijdje later hopte de kiwi (die trouwens bijna zo groot is als een kip, maar dan zonder vleugels, met neusgaten en snorharen en twee ovariae) op 7 meter afstand tussen de bosjes voorbij. Hoera! Ian liet ons vervolgens zelf naar kiwi’s speuren, terwijl hij op zoek ging naar andere kiwi’s. Dankzij Jorieke’s scherpe gehoor en oplettendheid had zij even later weer een kiwi in de bush gevonden. Ian kwam met zn rode zaklamp de boel bijschijnen en tot onze verbazing zaten er ineens 2 kiwi’s op nog geen 5 meter afstand voor ons op het pad naar ons te kijken en over ons te kletsen (klinkt als een soort gegorgel/gebrom) tegen elkaar. Dat duurde zeker 10 minuten, totdat wij besloten ze maar met rust te laten.. Onderweg naar de parkeerplaats bekeken we sterrenhemel, bizar helder en mooi!! We zagen een vallende ster, het “southern cross”, de melkweg en nog 2 andere galaxies. Erg bijzonder!
Terug bij de backpacker namen we onze intrek in “the beach house”, een nieuw en sfeervol ingericht appartement in de vorm van, ja je raadt het al, een beach house. We hadden het 3-slaapkamer appartement met luxe keuken (incl. vaatwasmachine) en eigen houtkachel helemaal voor ons alleen! We sliepen heerlijk in de perfecte bedden met het geluid van de zee en de tikkende houtkachel op de achtergrond.

De volgende ochtend sliepen we heerlijk uit (wel tot 9u!) en daarna maakten we een gletscher wandeling met een gids en 8 andere touristen. Erg bijzonder! We klommen over trappetjes die in het ijs uitgehakt waren, door tunnels van ijs en door gletscherspleten die net breed genoeg waren om ons er met ingehouden adem doorheen te wurmen. Overal om ons heen was blauw ijs (afgewisseld met viezigheid en steengruis).
De fotoos zeggen meer dan wij met woorden kunnen beschrijven..

Vanochtend stonden we op tijd op om nog een wandeling in de buurt te maken. We klommen naar een bergtop vanwaar we uitkeken over 2 lagoons, de zee en een gletscher. Het was een beetje bewolkt, dus zagen we Mount Cook al weer niet, maar verder was het een lekker wandelingetje. De rest van de dag zaten we voornamelijk in de auto richting het noorden. We maakten een stop om naar een rotsformatie in de zee te kijken, die er uitzag als op elkaar gestapelde pannekoeken (‘the pancake rocks’ dus). En nu zijn we aanbeland in Murcheson, waar we de backpacker delen met 2 prettig gestoorde kiwi dudes/ bro’s/ mates/ coussies/ hot guys (dat laatste zeggen ze zelf), die al de hele avond bijdehand tegen ons lopen te doen, op een gezellige manier. We zullen ze weer even wat meer aandacht gaan geven..

Ka kite (=maori voor doei, dus wietze geen andere naam voor vliegerveldje)!

Jorieke & SiuSan

ps. We zijn nog helemaal geen andere nederlanders tegen gekomen!!!